Στη γειτονιά των Αγγέλων βρίσκεται από χτες η Λίλυ Κυρτάλα –Αμπάτη , μητέρα της μικρής μας Αγγελικής. Το σχολείο μας εκφράζει τα θερμά μας συλλυπητήρια στο σύζυγό της, Παναγιώτη, και στην οικογένειά του.
Αγγελικούλα να θυμάσαι για πάντα ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε.
Κράτα βαθιά στο μυαλό και στη ψυχή σου, την αγάπη της και να είσαι σίγουρη πως και εκείνη θα είναι παντοτινά κοντά σου για να συντροφεύει τη σκέψη σου και να φωτίζει τα μονοπάτια σου.
Οι λίγοι στίχοι που ακολουθούν είναι αφιερωμένοι σ΄ όλους εκείνους που κάποτε την ξεπροβόδισαν στο μεγάλο ταξίδι για τις γειτονιές των Αγγέλων , αλλά την κρατούν για πάντα ζωντανή στη σκέψη τους.
Μια ζωγραφιά
Ζωγραφίζω μια μάνα !
Φτιάχνω μάτια στρογγυλά και μεγάλα.
(Λένε πως οι μάνες τα βλέπουν όλα.)
Βάνω μια κουκίδα για μύτη.
(Δεν έχουνε σχεδόν οι μάνες μύτη...)
Το κούτελο πλατύ και περήφανο.
(Έχουν σαν στρατιώτες το μέτωπο ψηλά)
Πώς να σχεδιάσω το στόμα ,
για να 'ναι γελαστό
και σφραγισμένο μαζί ;
( Οι μάνες , ξέρετε ,
χαμογελούν και σωπαίνουν...)
Της γεμίζω το στήθος παράσημα.
(Αυτά , βγαίνουν εις διπλούν...
ένα δίνουν στο παιδί κι ένα στη μάνα.)
Ξέχασα την καρδιά!Πού να την βάλω;
Κάτ' απ΄το στήθος δεν χωρεί ...
Την περνώ σε κορδέλα
και την κρεμώ απ' έξω...
( Μα ...φίλοι μου ,
αυτό δεν μοιάζει καρδιά.
ειν' ολάκερη πλατεία !!!...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου